Jump to content

Microdot

From Wikipedia, the free encyclopedia
For other uses, see Microdot (disambiguation).
NSA photo of microdots taped inside the label of an envelope. The envelope was sent by German spies in Mexico City to Lisbon during World War II, but was intercepted by Allied intelligence.

ไมโครดอท เป็นตัวหนังสือหรือรูปภาพที่ถูกนำมาลดขนาด เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนทั่วไปสามารถอ่านหรือดูได้ ไมโครดอทโดยทั่วไปจะมีรูปแบบเป็นทรงกลมและมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 millimetre (0.039 in) แต่บางครั้งไมโครดอทสามารถมีรูปทรง ขนาด และ ทำจากวัสดุได้หลากหลาย เช่น ผ้าจากเส้นใยสังเคราะห์หรือเหล็ก เหตุผลที่ทำให้ถูกเรียกว่าไมโครดอทมาจากรูปแบบที่คล้ายกับ full stop ใน ศิลปะการใช้ตัวพิมพ์ หรือ tittle ของตัวอักษรเล็ก i หรือ j ไมโครดอทถือเป็นวิธีพื้นฐาน steganography ในการป้องกันข้อความ


A microdot is text or an image substantially reduced in size to prevent detection by unintended recipients. Microdots are normally circular and around 1 millimetre (0.039 in) in diameter but can be made into different shapes and sizes and made from various materials such as polyester or metal. The name comes from microdots often having been about the size and shape of a typographical dot, such as a period or the tittle of a lowercase i or j. Microdots are, fundamentally, a steganographic approach to message protection.

ประวัติ

[edit]
Mark IV microdot camera
A doll used by a German spy to smuggle microdot photographs to Nazi Germany until the spy's arrest in 1942. (FBI collection)

ในปี 1870 ช่วงสงคราม Franco-Prussian War, Paris ถูกโจมตีและข้อความถูกส่งโดย carrier pigeon ช่างถ่ายภาพชาวปารีส René Dagron ใช้ microfilm เพื่อให้นกพิราบแต่ละตัวสามารถเก็บข้อความได้จำนวนมาก เพราะนกพิราบแต่ละตัวสามารถรับน้ำหนักได้น้อย

In 1870 during the Franco-Prussian War, Paris was under siege and messages were sent by carrier pigeon. Parisian photographer René Dagron used microfilm to permit each pigeon to carry a high volume of messages, as pigeons can carry little weight.[1]

วิวัฒนาการในเทคโนโลยี ทำให้ microfilm เล็กลง ซึ้งการลดขนาดจึงเป็นไปได้มากยิ่งขึ้น

Improvement in technology since then has made even smaller miniaturization possible.[2]

ในงาน 1925 International Congress of Photography ที่จัดขึ้นในเมืองปาริส Emanuel Goldberg ได้เสนอวิธีใหม่ในการพัฒนาไมโครดอทให้มีขนาดเล็กลงยิ่งกว่าเดิม โดยใช้วิธีการทำสองขั้นตอน โดยขั้นตอนแรก ให้ผลิตเชิงลบขั้นตอนแรกก่อน หลังจากนั้นนำรูปนี้ไปฉายโดยผ่านจุดมุมมองของกล้องจุลทรรศน์ที่ถูกดัดแปลงไปยัง อมัลชันคอลโลเดียม ที่อยู่แทนที่ สไลด์เดิมของกล้อง การลดขนาดนั้นทำให้กระดาษ 1 หน้าเต็มลดเหลือแค่ 0.01 ตารางมิลิเมตร mm squared ความหนาแน่นนี้เทียบเท่ากับข้อความทั้งหมดที่อยู่ในหนังสือไบเบิล 50 เท่าในพื้นที่หนึ่งตารางนิ้ว (Mikrat) หรือไมโครดอทของ Goldberg ถูกตีพิมอย่างเด่นชัดในบทความ อังกฤษ ฝรั่งเศส และ เยอรมัน


At the 1925 International Congress of Photography in Paris, Emanuel Goldberg presented a method of producing extreme reduction microdots using a two-stage process. First, an initial reduced negative was made, then the image of the negative was projected from the eyepiece of a modified microscope onto a collodium emulsion where the microscope specimen slide would be. The reduction was such that a page of text would be legibly reproduced in an area of 0.01 mm2. This density is comparable to the entire text of the Bible fifty times over in one square inch. Goldberg's "Mikrat" (microdot) was prominently reported at the time in English, French and German publications.[3][4][5]

เทคนิคของไมโครดอทคล้ายกับของที่ใช้ในปัจจุบันเพื่อจุดประสงค์ steganography ถูกใช้ครั้งแรกในประเทศ Germany ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ World War I และ World War II และต่อมามันถูกใช้โดยหลายประเทศเพื่อส่งข้อความผ่านวิธีการขนส่งที่ไม่ปลอดภัย และในเวลาต่อมาเทคนิคไมโครดอทเปลี่ยนมาใช้กับฟิล์ม aniline แทนวิธี silver halide ที่ทำเป็นชั้นๆ ซึ่งทำให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบได้ยากยิ่งขึ้น


A technique comparable to modern microdots for steganographic purposes was first used in Germany between World War I and World War II. It was also later used by many countries to pass messages through insecure postal channels. Later microdot techniques used film with aniline dye, rather than silver halide layers, as this was even harder for counter-espionage agents to find.

ในบทความยอดนิยมเกี่ยวกับการจารกรรมโดย J. Edgar Hoover ในนิตยสาร Reader’s Digest ในปี 1946 ได้กล่าวถึงการคิดค้นไมโครดอทว่าเป็นผลงานของ “ศาสตราจารย์แซปป์ผู้มีชื่อเสียงแห่งมหาวิทยาลัยเทคนิคเดรสเดิน”

A popular article on espionage by J. Edgar Hoover in the Reader's Digest in 1946 attributed invention of microdots to "the famous Professor Zapp at the Technical University Dresden".[6] This article was reprinted, translated, and widely and uncritically cited in the literature on espionage. There never was a Professor Zapp at that university;[7] Hoover's Zapp has been wrongly identified with Walter Zapp, inventor of the Minox camera, which was used by spies but did not make microdots. Hoover appears to have conflated Emanuel Goldberg, who was a professor in Dresden, with Kurt Zapp who, late in the Second World War, was in Dresden and taught spies how to make microdots.[3] A World War II spy kit for microdot production was sometimes called a Zapp outfit.[citation needed]

แต่ดูเหมือนว่าฮูเวอร์จะสับสนระหว่าง เอมมานูเอล โกลด์เบิร์ก ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ในเดรสเดิน กับ เคิร์ต แซปป์ ซึ่งในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่สองอยู่ในเดรสเดินและสอนสายลับวิธีการสร้างไมโครดอท ชุดอุปกรณ์สายลับในสงครามโลกครั้งที่สองสำหรับการผลิตไมโครดอทบางครั้งถูกเรียกว่า “ชุดแซปป์”

In Germany after the Berlin Wall was erected, special cameras were used to generate microdots which were then attached to letters and sent through the regular mail. These microdots often went unnoticed by inspectors, and information could be read by the intended recipient using a microscope.

ในประเทศเยอรมนีหลังจาก Berlin Wall ถูกสร้างขึ้น ได้มีการใช้กล้องพิเศษเพื่อสร้างไมโครดอท และต่อมาถูกติดลงบนจดหมายและส่งผ่านไปรษณีย์ปกติ ไมโครดอทเหล่านี้ส่วนใหญ่จะไม่ถูกสังเกตเห็นโดยเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ และผู้รับสามารถอ่านข้อมูลได้โดยใช้ microscope


การใช้งานในยุคสมัยใหม่

[edit]

Microdot identification is a process in which tiny identification tags are etched or coded with a unique serial number or, for use on vehicles, with a vehicle identification number (VIN) or asset identification number.[8][9][10][11][12] Unique personal identification numbers (PINs), asset identification numbers, or customized customer data entries are also sometimes coded. The microdots are brushed or sprayed onto the key parts of an asset to provide complete parts marking. The technology was developed in the United States in the 1990s before being commercialized by various manufacturers and distributors around the world.

การระบุไมโครดอทคือกระบวนการที่แท็กขนาดเล็กมากถูก etching หรือถูกตั้งค่าด้วยรหัสหรือหมายเลข serial number หรือในกรณีการใช้กับยานพาหนะ จะมีการใส่หมายเลขประจำตัวรถ (VIN) หรือหมายเลขประจำทรัพย์สิน หมายเลขประจำตัวบุคคลเฉพาะ (personal identification number) หมายเลขประจำทรัพย์สิน หรือข้อมูลลูกค้าที่ปรับแต่งแล้วเป็นพิเศษก็สามารถถูกเข้ารหัสได้เหมือนกัน ไมโครดอทจะถูกทาหรือพ่นลงบนส่วนสำคัญของทรัพย์สินเพื่อจะได้ทำเครื่องหมายแต่ละชิ้นส่วนอย่างครบถ้วน เทคโนโลยีนี้ถูกพัฒนาขึ้นในสหรัฐอเมริกาในช่วงปี 1990 ก่อนที่จะถูกนำมาจำหน่ายในเชิงพาณิชย์โดยผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหลายรายรอบโลก

ในแอฟริกาใต้ มีกฎหมายบังคับให้ติดตั้งไมโครดอทกับยานพาหนะใหม่ทุกคันที่จำหน่ายตั้งแต่เดือนกันยายน ปี 2012 เป็นต้นไป และกับยานพาหนะทุกคันที่ต้องผ่านการตรวจสอบจากตำรวจ

เครื่องพิมพ์ส่วนใหญ่จะพิมพ์(yellow dots) ซึ่งมีหมายเลขประจำเครื่องพิมพ์และเวลาประทับไว้ ในกระดาษด้วย จุดเหล่านี้ไม่ใช่ไมโครดอท แต่เป็นชุดของจุดที่มองเห็นได้ยาก และอยู่ในรูปแบบที่เป็น pattern


In South Africa it is a legal requirement to have a microdot fitted to all new vehicles sold since September 2012 and to all vehicles that require police clearance.[13]

Most printers print, in addition to the document contents requested, tiny yellow dots containing the printer serial number and a time stamp.[14] These are not microdots, but arrays of difficult-to-see dots across the printed page in an encoded pattern.

See also

[edit]

อ้างอิง

[edit]
[edit]
  1. ^ Kipper, Gregory. Investigator's Guide to Steganography. Boca Raton: Auerbach Publications, 2003. [ISBN missing]
  2. ^ Hayhurst, J. D. (1970). The Pigeon Post into Paris 1870–1871. (privately published).
  3. ^ a b Buckland, Michael (2006). Emanuel Goldberg and His Knowledge Machine: Information, Invention, and Political Forces. New Directions in Information Management. Libraries Unlimited.
  4. ^ Goldberg, Emanuel (13 August 1916). "A new process of micro-photography". British Journal of Photography. 73 (3458): 462–465.
  5. ^ Stevens, G. W. W. (1968). Microphotography: Photography and photofabrication at extreme resolution (2 nd ed.). London: Chapman & Hall. p. 46.[ISBN missing]
  6. ^ Hoover, J. Edgar (1946). "The enemy's masterpiece of espionage". Reader's Digest. 48 (April): 1–6.
  7. ^ White, William (1992). The microdot: History and application. Williamstown, NJ: Phillips Publications. pp. 49–56. ISBN 0932572197. บทความนี้ได้รับการพิมพ์ซ้ำ แปล และถูกอ้างอิงอย่างแพร่หลาย โดยไม่มีคำวิภาควิจารณ์ ในวรรณกรรมเกี่ยวกับการจารกรรม แต่ทั้งนี้ไม่เคยมีศาสตราจารย์แซปป์ที่มหาวิทยาลัยนั้น แซปป์ของฮูเวอร์ถูกเข้าใจผิดว่าเป็น (วอลเตอร์ แซปป์) ผู้คิดค้นกล้อง Minox ซึ่งถูกใช้โดยสายลับ แต่ไม่ได้สร้างไมโครดอท
  8. ^ "High tech anti-theft dots to help South Lake Tahoe Police". South Tahoe Now. Retrieved 17 August 2018.
  9. ^ "'Anti-Theft Dots' latest weapon against crime". 12 August 2018. Retrieved 17 August 2018.
  10. ^ Powell, Steven. "Alcoa Police using new 'DNA' system for returning stolen property". Retrieved 17 August 2018.
  11. ^ "Can these little stickers help police track down your stolen items?". 26 October 2015. Retrieved 17 August 2018.
  12. ^ Fairbanks, Dan Bross, KUAC - (28 November 2015). "North Pole police launch new anti-theft program". Retrieved 17 August 2018.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  13. ^ "Microdot Technology || Security on Dots".
  14. ^ "List of Printers Which Do or Do Not Display Tracking Dots". Electronic Frontier Foundation. 19 September 2007. Retrieved 2018-12-10.
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Microdot&oldid=1256789923"